میپرسد؛هنوز از مریضی میترسی؟
میگویم:
دیگر فقط از خدا و آه میترسم...!
میخندد ...میگوید دیوانه شده ام!حرفهای عمیق میزنم...
میگوید لابد مادر چیز خورم کرده...
میگویم...غذاهای مادر نگو...بگو مائده بهشتی...!
دست میجنباند در هوا و نچ نچ میکندوبعد قهقهه میزند...
و من به حکمت نامم فکر میکنم...
به بریدن ...
....
و من غریبه ام!
با خودم...
با تو...
گم شده ام...
مرا پیدا کن...